Mijnheer de voorzitter, geacht college, beste collega’s,
De dood, maar vooral het verhaal en de commotie die erna ontstond, van de 5,5 jarige bordercollie Loeka heeft de Brugse dierenvrienden danig beroerd.
De hond werd op zaterdag 7 februari ll. dood terug gevonden in de wijk in aanbouw achter de tuin van de eigenares. De politie werd op de hoogte gebracht en de hond werd door de brandweer naar het ‘Het Blauw Kruis’ overgebracht. Nadat de eigenares achterhaalde wat er was gebeurd probeerde zij – tevergeefs – het hele weekend contact te krijgen met het dierenasiel. Pas de maandagmiddag kreeg zij telefonisch contact met een man van Het Blauwe Kruis. Op de vraag waarom zij niet op de hoogte werd gebracht van de vondst van haar dier, niettegenstaande hij was gechipt, kreeg zij voor antwoord: “Maar madam, we hebben hem nooit uit de zak gehaald!”. Op de vraag wanneer zij haar viervoeter mocht komen ophalen antwoordde hij: “Het zal niet meer nodig zijn, hij werd al meegegeven naar de verbrandingsoven.” De troosteloze eigenares heeft geen kans gekregen om waardig afscheid te nemen van haar trouw huisdier.
Wij willen noch oordelen noch veroordelen in deze zaak en hopen dat het verder onderzoek zal uitwijzen wat en waar het fout liep. Wij willen enkel voorkomen dat dergelijke tragiek zich in de toekomst opnieuw zou herhalen. Maar veel dierenliefhebbers stellen zich steeds meer vragen omtrent de permanentie die Het Blauw Kruis ter harte zou moeten nemen. Dit blijft blijkbaar een probleem, waar reeds tal van klachten over zijn geformuleerd. En dit ondanks het feit dat stad Brugge destijds een schitterende villa voor de conciërge ter beschikking stelde. Is het dan zo moeilijk om door middel van moderne middelen als gsm ook tijdens het weekend bereikbaar te zijn, om bij urgentie te kunnen optreden?
Daarom stelt de N-VA-fractie voor:
1. om een scanner voor dierenchips aan te kopen en ter beschikking te stellen van het politiekorps. De aankooprijs van dergelijke scanner kan geen reden zijn om dit niet ter hand te stellen. Een degelijke scanner kan je al aankopen voor 150 €. Zo kan de politie zelf het dier scannen en de eigenaar meteen verwittigen. Op die manier wordt veel tijd bespaard en worden dergelijke toestanden in de toekomst uitgesloten.
2. aan de schepen voor dierenwelzijn om andermaal aan te dringen op grotere inzet van de verantwoordelijke conciërge en het bestuur van Het Blauwe Kruis in verband met de permanentie in de weekends.
Graag kregen wij antwoord van de schepen of zij haar kan vinden in onze twee voorstellen.
Dank voor jullie aandacht.
Antwoord van de schepen
Voorzitter André Van Nieuwkerke. – Mevrouw de schepen.
Schepen Mieke Hoste. – Mijnheer De Bondt.
Vooraleer te antwoorden op uw twee vragen kan ik u meedelen dat ik op 11 februari van de eigenares
ook een melding kreeg van dit voorval.
Het betreft inderdaad een spijtige samenloop van omstandigheden en daarom heb ik op 13 februari
het bestuur van het Blauwe Kruis gevraagd om de toedracht van deze situatie en de gebruikelijke
procedure toe te lichten. Ik heb ook gevraagd om na te gaan of er maatregelen kunnen genomen
worden om dergelijke situaties naar de toekomst toe te voorkomen. En het Blauwe Kruis deelde mij
mee dat de eigenaars van gechipte honden steeds verwittigd worden en dat de honden apart
gehouden worden door het Blauwe Kruis.
Op 16 februari lichtte de verantwoordelijke de situatie verder toe en daaruit bleek dat de hond op 7
februari, dus de zaterdagavond na sluitingstijd door de brandweer, na melding door de politie, werd
binnen gebracht.
Bij de aankomst in het dierenopvangcentrum werd met de chiplaser naar een chip gezocht maar deze
werd niet gevonden, er werd ook geen tatoeage gevonden. Het bestuur bevestigt dat het asiel op
zondag niet bereikbaar is maar verwijst naar haar voicemail. En jammer genoeg heeft mevrouw geen
berichten nagelaten op die voicemail.
Ongelukkigerwijze komt Rendac net die maandag in de ochtend alle dode dieren ophalen. En het is
gebruikelijk dat zij ofwel de dieren ophalen binnen één of twee dagen na melding ofwel zoals het bij
het Blauwe Kruis vast geregeld is, eenmaal per maand. Het bestuur deelt ook mee dat men na het
telefonisch contact met mevrouw op maandag onmiddellijk Rendac terug gecontacteerd heeft om na
te gaan of het mogelijk was om de hond eventueel nog terug te vinden en te komen ophalen, maar dit
bleek niet mogelijk. Men nam contact op met de brandweer en die bevestigde dat de politie die ook
ter plaatse was en over een chipreader beschikt, geen chip had gevonden. Het Blauwe Kruis heeft
daarop de eigenares verwittigd dat de hond niet meer terug te vinden was. Het bestuur en de
medewerkers van het Blauwe Kruis vinden deze situatie ook onaangenaam en hebben begrip voor het
verdriet van de eigenaars. Zij wensen al het mogelijke te doen om dergelijke situaties in de toekomst
te vermijden. Daarom heeft het bestuur beslist om naar de toekomst toe alle overleden honden zonder
chip minimum twee weken te houden zodat de rechtmatige eigenaars ze eventueel nog kunnen komen
ophalen.
Om nu een antwoord te geven op uw vragen.
Ik kan u meedelen dat de interventiedienst van de lokale politie over een scanner beschikt om de
ingeplante chips te kunnen lezen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit niet systematisch toegepast
wordt en dit eigenlijk hoofdzakelijk gebeurt als er schade is aan derden.
Bij navraag over eventuele slechte ervaringen met de permanentiedienst in het Blauwe Kruis werd
negatief geantwoord, en er werden eigenlijk geen problemen in het verleden gemeld.
Tenslotte kan ik u nog meedelen dat er binnenkort een vergadering gepland staat met het bestuur van
het Blauwe Kruis, namelijk op 30 maart, met als agendapunt: de wederzijdse samenwerking. Het
opzetten van een permanentiedienst is een goede zaak. Maar ik stel mij hierbij toch wel de vraag:
Bron: hugodebondt.be
zullen er genoeg vrijwilligers zijn om die permanentiedienst ook op zondag te bemannen? Want een
permanentiedienst die niet goed functioneert, is, denk ik, slechter voor de werking dan helemaal geen
permanentiedienst op zondag.
Raadslid Hugo De Bondt. – Mag ik nog even?
Voorzitter André Van Nieuwkerke. – Mijnheer De Bondt.
Raadslid Hugo De Bondt. – Mevrouw de schepen, u weet dat ik al meer dan twee en een half jaar bezig
ben met dit dossier. Ik werk nooit met de natte vinger, ik heb bewijzen zat. Ik kan mij niet akkoord
verklaren met het antwoord van de voorzitter, mijnheer Schoutteet, dat die hond niet gechipt was.
Hier heb ik het bewijs dat de hond gechipt was. Een dode hond kan je veel gemakkelijker chippen dan
een springlevende hond. Die hond was gechipt in de nek, die hond is nooit uit de zak gehaald. Dixit
Thomas, de zoon van de voorzitter. Dat is één.
En het is weer hetzelfde met de voorzitter en met het bestuur: altijd als zij iets moeten uitleggen is het
gebaseerd op een toevallige samenloop van omstandigheden. Altijd weer vertelt de voorzitter zijn
verhaal, maar nooit het ware.
En ik zal er nog iets bij zeggen. [zeer geëmotioneerd] Ondanks al het stalken dat nog altijd bezig is
tegenover mij, en de bedreigingen: ze mogen mij nog eens neerslaan, ik zal nooit ophouden totdat die
vuile boel opgekuist is!
Schepen Mieke Hoste. – Ik heb daar nota van genomen.
Voorzitter André Van Nieuwkerke. – Dan gaan wij over naar Jan Breydel en Pieter De Coninck.
Raadslid Hugo De Bondt. – Mag ik nog iets zeggen?
Er zijn veel vrijwilligers weggegaan. En u weet dat, mevrouw Hoste: heel veel vrijwilligers zijn
weggegaan omdat zij niet konden akkoord gaan met de werkwijze van Het Blauw Kruis tegenover de
dieren.
Schepen Mieke Hoste. – Daar wil ik toch even op reageren, ik heb dat ook al tegen u persoonlijk gezegd:
de interne werking van een vzw, daar kunnen wij als stadsbestuur heel weinig aan doen.
Raadslid Hugo De Bondt. – Daar ben ik mee akkoord. Maar het was maar ter mededeling omdat u
sprak van de moeilijkheden van het vinden van vrijwilligers op zondag. Daar kan ik goed in komen, ze
hebben daar veel vrijwilligers buitengewerkt. Vrijwilligers moet je koesteren.
Schepen Mieke Hoste. – Dat is waar.
Mijn conclusie:
Typisch! Zoals ik al meermaals mocht ondervinden met Het Blauwe Kruis weet niemand van iets, valt iedereen uit de lucht. Steeds is het een toevallige samenloop van omstandigheden. Volgens de schepen heeft het bestuur van HBK maatregelen genomen om dergelijke drama’s in de toekomst te vermijden. Hopelijk heeft het bestuur van HBK uit dit jammerlijke voorval haar lessen getrokken.