Die winter van 1962-1963. Het was bitter koud, Europa kreunde onder een dik sneeuwtapijt en barre temperaturen die diep onder het vriespunt donderden. Die sixties-winter piekte er als een ijsberg bovenuit. Nu is al één sneeuwdag voldoende om van winterellende te spreken. Maar toen was er een ware winterellende die meer dan drie maanden duurde.…
Ontredderd, radeloos en verloren (2de deel) Thuis gekomen riep ik via de intercom mijn vader op die op dat moment consultatie hield voor zijn patiënten. “Ik kom naar je toe nadat ik deze patiënt behandeld heb jongen” antwoordde hij. Ietwat later kwam hij haastig de woonkamer binnen en terwijl hij me omhelsde vroeg ik hem: “M. stond…
Warmte en kilte (1ste deel) Een paar maanden na mijn ‘driedaagse keuring’ in het Klein Kasteeltje in Brussel werd ik opgeroepen om mijn militaire dienstplicht te vervullen. Op 1 april 1968 werd ik op een welbepaald uur verwacht in de kazerne Majoor Blairon in Turnhout. Ik stond niet te springen om mijn legerdienst aan te vatten.…
In aansluiting op mijn blog van 11 juni 2021 ‘De laatste vaart’ Ik had de laatste tijd reeds positieve ronken gehoord, maar nu is het bevestigd. De allerlaatste amfibieboot ‘De Normandie’ (gebouwd in 1942) werd aangekocht door de gemeente Koksijde. Het gemeentebestuur had er 45.000 € voor over om deze allerlaatste amfibieboot aan te kopen…
25 centiemen inkom Ik was 10 jaar. Het nieuwe schooljaar was nog maar pas begonnen. Ons vake maakte graag (super)8 mm-filmpjes van ons gezin en de familie. Memorabele momenten legde hij zo vast voor het nageslacht. Maar helaas! Er is geen spoor meer te vinden van de camera, de projector en al die filmpjes. Net…
Bots op Sidonie De lente kwam om de hoek piepen in 1965. Ik was juist 17 jaar geworden. In de zomervakantie van het vorige jaar had ik voor de allereerste keer een meisje, ‘M’ genaamd, leren kennen. Dankzij de jeugdbeweging zagen wij elkaar toen regelmatig. Het werd al snel iets meer dan ‘kalverliefde’. Maar eens terug…
Niemand kwam nog te laat. Onze pastoor van destijds, E.H. Jozef Cnudde, was een heel goede vriend van mijn vader zaliger. Hij was een statige, rijzige grote man die respect afdwong en indruk maakte. Velen verwachtten dat hij begin de jaren vijftig bisschop van Brugge zou worden. Uiteindelijk moest hij de duimen leggen voor de…
