Het boeiende slot van zijn bewogen leven van liefde, inzet en sociaal engagement.
Huisarts Albert was ontzettend sociaal en empatisch. Elke zieke was voor hem een patiënt die geholpen moest worden. Rijk of arm, jong of oud. Het maakte hem niet uit. Wie niet kon betalen, en dat gebeurde meer dan eens, antwoordde hij dan: “De rekening zal wel ‘hierboven’ vereffend worden.”. Zijn huisartsenpraktijk nam in korte tijd een explosieve uitbreiding. De huisbezoeken per fiets afleggen was niet langer haalbaar. Hij verloor te veel tijd. Met het beetje gespaarde geld en financiële hulp van zijn schoonvader schafte hij in 1956 zijn eerste auto aan.
Begin de jaren 1960 telde zijn gezin vijf kinderen. Het woonstgedeelte en de praktijkruimte waren veel te klein geworden. Hij liet, iets verderop van het ‘Stil Ende’ een nieuw groot woonhuis met praktijkruimte optrekken. Zijn vader Jan-Albert tekende de bouwplannen. En toch vond hij, niettegenstaande zijn kroostrijk gezin en zijn steeds maar uitbreidende artsenpraktijk, nog de tijd voor zelfstudie: homeopathie. Na deze thuisstudie (waarvoor hij een paar maal per jaar naar Parijs of Genève moest sporen) van drie jaar voegde hij naast huisarts ‘homeopaat’ toe op het deurnaambord, zijn naamkaartjes en zijn voorschriften. Maar dàt werd niet getolereerd door het Artsensyndicaat! Ofwel was hij huisarts ofwel homeopaat. De twee samen kon niet volgens hen (?). Het Artsensyndicaat legde hem een maandenlange schorsing op. Maar daar liet hij het niet bij. Hij nam een groede vriend die advocaat was onder de arm en ging, via spoedprocedure, tegen de schorsingsuitspraak in beroep. Uiteindelijk werd de schorsing opgeheven en mocht hij voortaan ook de titel ‘homeopaat’ naast deze van huisarts gebruiken.
Albert was mede-oprichter van de Volksunie in het Brugse en was eenmalig lijsttrekker midden de jaren 1960. Maar dàt werd hem in bepaalde middens niet in dank afgenomen. Opnieuw werd hij belaagd en achtervolgd. De gevel van zijn nieuw gebouwd huis werd ‘versierd’ door hakenkruisen en haatberichten (?). Zoals toen zoveel gebeurde, werd hij op een nacht opgeroepen om een dringend huisbezoek af te leggen. Tijdens deze nachtelijke interventie werden de ruiten en de lichten van zijn auto aan diggelen geslagen. Ook de banden en de ruitenwissers moesten er aan geloven. Nooit werden de dader(s) gevonden, hoewel men goed wist in welke middens de dader(s) moest(en) gezocht worden. De politie deed weinig of geen enkele moeite om die onverlaten op te pakken! Voor de volgende parlementaire verkiezingen werd hij niet meer aangezocht de senaatslijst te trekken of te bemannen. De Brugse V.U.-lijst werd ‘verruimd’ met de overlopende voormalige CVP-burgemeester van Sint-Andries Pieter Leys. Ook die ontgoocheling droeg de arts in zijn verder leven mee.
Begin de jaren 1970 kwamen de eerste tekenen van zijn zware ziekten naar boven. Een wandelstok werd zijn vaste gezel. Het besturen van de auto werd moeilijker tot het uiteindelijk niet meer kon. Vanaf dan moest hij beroep doen op zijn echtgenote, zijn zonen of een vriend om zijn huisbezoeken nog verder te kunnen afleggen. Op twee krukken bleef hij zijn patiënten bezoeken. Na verloop van tijd kon hij niet meer de auto in of uit en besloot om enkel nog thuisconsultaties te houden. Goed halverwege de jaren 1970 kon hij niet meer… Zijn lichaam was moe gestreden, kapot, op… Begeleid in zijn stervensnood door zijn vriend kanunnik E.D.Z. en omringd door zijn geliefden, stierf hij op de middag van 7 juni 1979 te Brugge in de Sint-Jozefskliniek.
Een paar dagen later had de uitvaartdienst plaats in de parochiekerk van Kristus-Koning te Brugge. Een tot in de nok gevulde kerk kwam afschied nemen van deze zeer geliefde arts die té vroeg heen ging. Hij werd begraven op de Parkbegraafplaats ‘Blauwe Toren’ te Brugge. Naar zijn wens werd opdracht gegeven aan de steenkapper om een mooi heldenhuldezerk te maken dat snel nadien op zijn graf werd geplaatst.
Hij was zo fier vader te zijn, arts te zijn, Vlaming te zijn… Maar Vlaanderen had hem zwaar teleurgesteld…
Foto: Wijlen Dr Albert De Bondt (Familie-archief De Bondt)
